1 maand overleefd
Door: anne
Blijf op de hoogte en volg Anne
07 September 2014 | Chili, Rancagua
Hola amigos y familia
Hier na een tijdje weer een blog vanuit Chili. Heb een tijdje niet geschreven omdat het leven hier al ‘normaal’ word. School – Lunch – Thuis skypen – Boodschappen doen – TV kijken – Slapen. Een beetje een standaard routine aan het worden. Het zal je daarom ook niet verbazen dat ik mij de laatste tijd nogal verveel hier. We doen niet meer zoveel leuke dingen zoals in het begin. Heb de laatste tijd daarom ook erg veel heimwee. De eerste maand is nu net voorbij en zit met m’n gedachte al weer bij Februari wanneer papa en mama langs komen. Ik mis thuis heel erg en wanneer ik mij zoals gewoonlijk erg verveel en ik niets te doen heb is dat niet erg gunstig voor mijn heimwee probleem. Heb er hier nu 1 maand opzitten en heb het gevoel dat ik nog 10 maanden moet in plaats van 10 maanden mag. Ik wil niet graag snel opgeven maar kan niet ontkennen dat ik het liefste gewoon naar huis wil. Nu weer 1 maand proberen en daarna weer verder kijken hoe ik erover denk…
Vorig weekend ben ik met Mane, Marcelle en Paulien (tante) 2 dagen naar het stand geweest. Na ongeveer 5 uur rijden waren we eindelijk in Pichidangui (uitgesproken als; Pietshi Gucci). Een super rustig strand waar we in een huisje van een vriendin zaten. Zaterdag avond kwamen we daar aan en hebben we avond gegeten en even over het strand gelopen. De volgende dag zijn Mane en ik wezen zwemmen in zee (super koud want het is hier winter en het zeewater komt vanuit de zuidpool). Verder hebben we nog wat gewandeld en zijn we in de avond naar huis gegaan.
Ik ben afgelopen maandag en dinsdag naar school geweest. Woensdag was de oma van mijn gast gezin helaas overleden op 81 jarige leeftijd. Het was de oma van de vaders kant waar eigenlijk niet zoveel contact mee was, toch sneu. Vader woont en werkt in Colombia en heeft meteen een vliegticket deze kant op gekocht. Woensdag avond hebben we hem van het vliegveld afgehaald en hebben we hem naar zijn broers gebracht. Voor iedereen was die ontmoeting een beetje dubbel. Vader was zichtbaar erg verdrietig om zijn overleden moeder maar toch blij om na 2 maanden zijn kinderen weer te zien. Het is een aardige man maar spreekt (niet zo verassend) geen Engels, dus communiceren is lastig.
Door het overlijden van oma zijn we van woensdag tot vrijdag niet naar school geweest. De begrafenis en de bijeenkomsten eromheen waren erg besloten dus alleen Mane en Jose gingen erheen (vader en moeder zijn gescheiden dus ook Marcella mocht niet mee). Dus eigenlijk heb ik de afgelopen 3 dagen niets gedaan. Heb me wederom erg verveeld en niet veel nuttigs gedaan.
Ik ben net terug (zaterdag) van een traditionele dag op school. Veel klassen hadden een traditionele dans voorbereid en die laten zien. Het was erg druk op school en het duurde heel lang. In het begin waren de dansen nog wel leuk maar eigenlijk was het steeds hetzelfde. Met de grote pauzes tussen de dansen door was het behoorlijk saai.
Vanavond heb ik nog niet echt plannen en voor morgen staat er ook nog niets te doen. Het is voor mij erg lastig mezelf aan te passen aan de Zuid-Amerikaanse gebruiken van hier. Wanneer ik bijvoorbeeld vraag aan mijn gast zusje wanneer ze thuis komt van de supermarkt en ze zegt over 15 minuten, kan ik verwachten dat ze pas over 1,5 thuis is. Ook is mij gezegd dat we elk weekend kunnen gaan paardrijden maar wanneer ik er naar vraag is het altijd volgend weekend (helaas want daar kijk ik al heel lang naar uit). En wanneer ik vraag om iets leuks te doen zoals naar de sportschool, word er gezegd dat de WII hetzelfde is. Hoe dan ook ; ik verveel me hier erg.
Gelukkig staan er ook leuke dingen in het verschiet, dingen waar ik erg naar uit kijk. In november gaan we met de AFS groep (als ik me op tijd aanmeld, kan pas in oktober…) naar het zuiden van Chili. Wanneer ik er over begin hebben mensen het over de mooiste plek op aarde en behoord volgens mij ook tot een van de mooiste plekken van de wereld. Ze noemen het ook wel ; het einde van de wereld. Vanaf 3 december is hier mijn schooljaar afgelopen en heb ik 3 maanden zomer vakantie. Ik kijk er erg naar uit om oud en nieuw hier in de zomer te vieren en heb besloten het sinterklaas feest hier te introduceren. Ben erg benieuwd wat ze daar van vinden. In februari komen papa, mama, roos en vincent hier en kan wel zeggen dat ik daar eigenlijk het meeste naar uit kijk. Hoe dan ook, genoeg leuke dingen om naar uit te kijken, alleen de tussentijd nog even overleven…
Nu nog 1 week naar school en dan heb ik een week vakantie omdat het dan de week van de vrijheid is. Wederom veel traditionele dansen en kleding. Ben benieuwd hoe dat gaat worden maar kijk niet op tegen een week vrij van school !
Hasta la vista (zie jullie snel)
Veel liefs vanuit het nu beste warm wordende Chili !
Un beso, te amo
xxxxx Anne
Hier na een tijdje weer een blog vanuit Chili. Heb een tijdje niet geschreven omdat het leven hier al ‘normaal’ word. School – Lunch – Thuis skypen – Boodschappen doen – TV kijken – Slapen. Een beetje een standaard routine aan het worden. Het zal je daarom ook niet verbazen dat ik mij de laatste tijd nogal verveel hier. We doen niet meer zoveel leuke dingen zoals in het begin. Heb de laatste tijd daarom ook erg veel heimwee. De eerste maand is nu net voorbij en zit met m’n gedachte al weer bij Februari wanneer papa en mama langs komen. Ik mis thuis heel erg en wanneer ik mij zoals gewoonlijk erg verveel en ik niets te doen heb is dat niet erg gunstig voor mijn heimwee probleem. Heb er hier nu 1 maand opzitten en heb het gevoel dat ik nog 10 maanden moet in plaats van 10 maanden mag. Ik wil niet graag snel opgeven maar kan niet ontkennen dat ik het liefste gewoon naar huis wil. Nu weer 1 maand proberen en daarna weer verder kijken hoe ik erover denk…
Vorig weekend ben ik met Mane, Marcelle en Paulien (tante) 2 dagen naar het stand geweest. Na ongeveer 5 uur rijden waren we eindelijk in Pichidangui (uitgesproken als; Pietshi Gucci). Een super rustig strand waar we in een huisje van een vriendin zaten. Zaterdag avond kwamen we daar aan en hebben we avond gegeten en even over het strand gelopen. De volgende dag zijn Mane en ik wezen zwemmen in zee (super koud want het is hier winter en het zeewater komt vanuit de zuidpool). Verder hebben we nog wat gewandeld en zijn we in de avond naar huis gegaan.
Ik ben afgelopen maandag en dinsdag naar school geweest. Woensdag was de oma van mijn gast gezin helaas overleden op 81 jarige leeftijd. Het was de oma van de vaders kant waar eigenlijk niet zoveel contact mee was, toch sneu. Vader woont en werkt in Colombia en heeft meteen een vliegticket deze kant op gekocht. Woensdag avond hebben we hem van het vliegveld afgehaald en hebben we hem naar zijn broers gebracht. Voor iedereen was die ontmoeting een beetje dubbel. Vader was zichtbaar erg verdrietig om zijn overleden moeder maar toch blij om na 2 maanden zijn kinderen weer te zien. Het is een aardige man maar spreekt (niet zo verassend) geen Engels, dus communiceren is lastig.
Door het overlijden van oma zijn we van woensdag tot vrijdag niet naar school geweest. De begrafenis en de bijeenkomsten eromheen waren erg besloten dus alleen Mane en Jose gingen erheen (vader en moeder zijn gescheiden dus ook Marcella mocht niet mee). Dus eigenlijk heb ik de afgelopen 3 dagen niets gedaan. Heb me wederom erg verveeld en niet veel nuttigs gedaan.
Ik ben net terug (zaterdag) van een traditionele dag op school. Veel klassen hadden een traditionele dans voorbereid en die laten zien. Het was erg druk op school en het duurde heel lang. In het begin waren de dansen nog wel leuk maar eigenlijk was het steeds hetzelfde. Met de grote pauzes tussen de dansen door was het behoorlijk saai.
Vanavond heb ik nog niet echt plannen en voor morgen staat er ook nog niets te doen. Het is voor mij erg lastig mezelf aan te passen aan de Zuid-Amerikaanse gebruiken van hier. Wanneer ik bijvoorbeeld vraag aan mijn gast zusje wanneer ze thuis komt van de supermarkt en ze zegt over 15 minuten, kan ik verwachten dat ze pas over 1,5 thuis is. Ook is mij gezegd dat we elk weekend kunnen gaan paardrijden maar wanneer ik er naar vraag is het altijd volgend weekend (helaas want daar kijk ik al heel lang naar uit). En wanneer ik vraag om iets leuks te doen zoals naar de sportschool, word er gezegd dat de WII hetzelfde is. Hoe dan ook ; ik verveel me hier erg.
Gelukkig staan er ook leuke dingen in het verschiet, dingen waar ik erg naar uit kijk. In november gaan we met de AFS groep (als ik me op tijd aanmeld, kan pas in oktober…) naar het zuiden van Chili. Wanneer ik er over begin hebben mensen het over de mooiste plek op aarde en behoord volgens mij ook tot een van de mooiste plekken van de wereld. Ze noemen het ook wel ; het einde van de wereld. Vanaf 3 december is hier mijn schooljaar afgelopen en heb ik 3 maanden zomer vakantie. Ik kijk er erg naar uit om oud en nieuw hier in de zomer te vieren en heb besloten het sinterklaas feest hier te introduceren. Ben erg benieuwd wat ze daar van vinden. In februari komen papa, mama, roos en vincent hier en kan wel zeggen dat ik daar eigenlijk het meeste naar uit kijk. Hoe dan ook, genoeg leuke dingen om naar uit te kijken, alleen de tussentijd nog even overleven…
Nu nog 1 week naar school en dan heb ik een week vakantie omdat het dan de week van de vrijheid is. Wederom veel traditionele dansen en kleding. Ben benieuwd hoe dat gaat worden maar kijk niet op tegen een week vrij van school !
Hasta la vista (zie jullie snel)
Veel liefs vanuit het nu beste warm wordende Chili !
Un beso, te amo
xxxxx Anne
-
07 September 2014 - 01:58
Klaske:
Kom op anne! Je kan het! En het sinterklaasfeest introduceren lijkt me een leuk idee! Surprises, roe, schoen zetten .. Ik kijk er hier ook al naar uit! -
07 September 2014 - 11:43
Hanneke:
Lieve Anne,
Met heel veel plezier en interesse lees ik jouw blog!
Zo te horen is Chili erg mooi en je familie daar erg lief
voor je..... Maar net zoals jij thuis mist, missen wij jou ook erg hieren vinden het dan ook erg leuk om je avonturen op deze manier te kunnen volgen!
Hou vol en geniet ervan, ben best een beetje jaloers over de ervaring die jij hebt over een poosje!
Veel liefs van Hanneke en ook van de andere Hollinkjes -
08 September 2014 - 12:04
Daan:
Hoi lieve Anne,
Dankjewel voor je leuke mails/updates! En blijf het positief inzien. Ik had toen ik in Denemarken ging studeren een beetje hetzelfde en ik denk dat het kennismaken met een nieuwe cultuur vaak volgens dezelfde patronen verloopt. Eerst is alles nieuw en vind je alles te gek, dan vind je alles een tijdje juist stom en vraag je je af wat je er doet, en daarna leer je de taal en de gebruiken een beetje en kun je het allemaal wat beter uitbalanceren. Ik wilde ook wel eens terug, en kan je nagaan, toen was ik 23 jaar en maar 5 maanden weg naar twee landen verderop in plaats van 16 jaar en 11 maanden naar de andere kant van de wereld... Als je je verveelt moet je gewoon een beetje aan je Spaans werken, dan krijg je daarna ook weer meer contact met je klasgenoten etc. Ik begon gewoon stripjes in het Deens te lezen en zo en zo ging het steeds beter.
You can do it! Of moet ik zeggen: Tu puedes hacerlo!
Liefs van Daan
-
14 September 2014 - 14:35
Richard Van Remmen:
Lieve Anne, als ik het goed heb onthouden had die uitzend club toch al een beetje voorspeld dat je door een aantal fasen heen gaat. Dus het is misschien niet leuk maar wel "normaal".
Denk dat je je alle verveel uurtjes in het spaans moet verdiepen, ga je lekker in het spaans vervelen!
Ga eens langs de supermarkt en kijk of je daar geen spaanse Cosmo, Elle of weet ik wat kunt krijgen, blaadjes die je interesseren maar wel in het spaans zijn.
veel liefs, en lekker blijven kletsen!
richard
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
